Is er een keuze in de dood? Ligt het in onze handen hoe en wanneer we sterven? Sadhguru legt uit wat er nodig is om het fysieke lichaam bewust te laten vallen, en geeft ons een proces als eerste stap daartoe.
De dood wordt beschouwd als een groot mysterie. Kwakzalvers, filosofen, artsen en dichters hebben een "poging" gedaan het te verklaren, maar de dood is onbekend en onkenbaar gebleven - een schijnbaar verplichte bestemming voor iedereen. Alleen een mysticus, die bewust de grens tussen leven en dood bewandelt, kan uitleggen wat er nodig is om beide te overstijgen, en ons een proces geven als een eerste stap in die richting.
Sadhguru: Je moet dit begrijpen: alles wat je kunt ervaren is leven. Wat je dood noemt is ook leven. Dus, zijn er keuzes over de dood? Die zijn er zeker. Wat jullie de dood noemen is slechts het laatste moment van het leven. Dat laatste moment waarop je de beperkingen van je fysieke lichaam overstijgt, gebeurt maar één keer in je leven. Bijna alles in je leven kan vele malen gebeuren. Maar dit ene ding gebeurt maar één keer in je leven en het is het laatste wat je doet. Ik wil dat je de dood begrijpt als leven, niet als iets anders. Dit is de laatste daad van je leven. Is het niet heel belangrijk dat je ervoor kiest om het sierlijk en prachtig te laten gebeuren? Als je er bang voor bent, als je onwetend bent over de wegen van het leven en er weerstand tegen creëert, mis je natuurlijk die mogelijkheid.
Mensen op het spirituele pad kiezen de tijd, datum en plaats van hun dood. De yogi wil de tijd en datum van de dood altijd van tevoren weten. Hij legt het vast. Vele jaren vooruit zegt hij: "Op deze datum, op dit tijdstip zal ik vertrekken," en hij vertrekt, omdat hij in zichzelf het noodzakelijke bewustzijn heeft gecreëerd om bewust te vertrekken. Dit lichaam bewust verlaten zonder het te beschadigen, zoals je je kleren uittrekt en wegloopt, je trekt je lichaam uit en loopt weg, als je dat kunt, is dat de ultieme mogelijkheid in je leven. Als je bewustzijn zover gegroeid is dat je weet waar jij als wezen en dit fysieke lichaam dat je verzameld hebt, verbonden zijn, dan kun je je losmaken wanneer het moment voor jou geschikt is.
Als je deze keuze wilt uitoefenen, is een zekere mate van voorbereiding nodig. Je kunt het leven niet verspillen en proberen gebruik te maken van de dood.
Is dit zelfmoord? Absoluut niet. Zelfmoord gebeurt uit frustratie, uit woede, uit angst, uit onvermogen om het lijden te verdragen. Dit is geen zelfmoord of euthanasie. Het gaat erom dat je zo bewust bent dat je weet wanneer het leven zijn cyclus heeft voltooid, en dat je eruit stapt. En dit is ook niet de dood. Dit staat bekend als samadhi, waarbij een mens voldoende bewustzijn in zichzelf heeft ontwikkeld om zich los te maken van de lichamelijkheid die hij heeft verzameld. In dat niveau van bewustzijn kan men vertrekken. Als je zo'n niveau van bewustzijn niet bereikt, kun je dat laatste moment in ieder geval heel gracieus, aangenaam, vreugdevol en gelukzalig voor jezelf maken als je bepaalde dingen voor elkaar krijgt.
Als je deze keuze wilt uitoefenen, is een zekere mate van voorbereiding nodig. Je kunt het leven niet verspillen en proberen gebruik te maken van de dood. Als je gedurende je hele leven een bepaald niveau van bewustzijn handhaaft, kan het moment van heengaan ook in bewustzijn plaatsvinden. Je leeft een leven van onbewustheid en je verwacht dat dat moment bewust is, zulke dingen overkomen mensen niet.
Oefen dit vanavond maar, het laatste moment van overgaan - ik noem het overgaan omdat je dat laatste moment overgaat van waakzaamheid naar slaap - behoud je bewustzijn en zie. Het zal je leven fenomenaal veranderen. Gebruik dit elke dag als methode. Doe het met volledige volharding. Na een paar dagen zul je zien dat je op dat laatste moment bewust bent. Plotseling zal alles in je leven, de fundamentele kwaliteit van je leven, veranderen door dit ene simpele ding te doen. Als het je lukt om in bewustzijn van waakzaamheid naar slaap te gaan, zal dit laatste moment van overgaan van leven naar dood absoluut gracieus voor je gebeuren. Er zijn ook andere methoden.
In India kiezen mensen er traditioneel voor om niet bij hun geliefden te sterven, want als je bij je familie sterft, komen er zoveel emoties los. Natuurlijk probeer je je vast te klampen aan het leven. Je laat het niet genadig gebeuren. Dus reizen mensen naar verre oorden die als spiritueel levendig worden beschouwd en willen ze hun lichaam in die ruimte afleggen. Zelfs vandaag de dag doen mensen dit nog. In het Westen is dat volstrekt ondenkbaar omdat men daar wil sterven in het comfort van de familie. Dat is niet verstandig. Het is echt verstandig voor een mens om een ruimte te kiezen die geestelijk bevorderlijk is, die op een bepaalde manier bruist en om met zoveel mogelijk gratie te vertrekken. Als je je leven met genade hebt geleefd, wordt het uiterst belangrijk dat je met genade sterft.
Noot van de redactie: Dit artikel is gebaseerd op een fragment uit Isha's Engelstalige maandblad Forest Flower.
Comments