Sadhguru: Velen die het spirituele pad nemen, hebben deze vraag, elke dag in de morgen wanneer ze om vijf uur op moeten staan. ‘’Waarom zou ik dit allemaal doen?’’
De hele wereld wordt om 8 uur wakker. Waarom zou ik om vijf uur opstaan? Iedereen eet vijf maaltijden per dag. Waarom zou ik er twee eten? Iedereen ziet er gelukkig uit, zoals Moeder Aarde (handgebaren die een rond figuur laten zien) Waarom zou ik zo uitzien?’’ Dat is de vorm van Moeder Aarde; dat is niet de menselijke vorm, maar veel mensen proberen Haar te imiteren.
Deze vraag komt dus altijd op, ‘’Waarom zou ik dit doen?’’ Volgens de traditie zouden ze natuurlijk zeggen, ‘’Je dient jezelf te verwezenlijken, je dient God te realiseren. Je moet bevrijding bereiken.’ Maar ochtends zeg je, ‘’Ik wil geen bevrijding. Ik wil gewoon slapen. Ik wil God niet zien. Ik wil gewoon goed eten. Ik ben echt niet geïnteresseerd om God te ontmoeten. Ik wil gewoon het buurmeisje of de buurjongen ontmoeten.’’ Deze gedachten zullen opkomen, ze zijn erg chemisch ondersteund. Spiritueel verlangen wordt niet chemisch ondersteund. Maar nog steeds, is de ‘’waarom’’ vraag erg groot. ‘’Waarom? Waarom?’’
Als je de intelligentie van een worm had, zou er geen ‘’waarom’’ zijn. Als je zelfs de intelligentie van een buffalo had – het is een groter brein dan jouwe, ten minste een groter hoofd – zou je deze problemen niet hebben. Het probleem is wat jij als schepping ziet. Als je er dicht genoeg naar kijkt, dan is alles tegenstrijdig. Als je alleen maar bezigheid met 1 ding, dan lijkt het compleet van zichzelf. Wanneer je hormonen gieren en zij jouw lichaam en jouw brein beheersen, lijkt het dat dat het hele doel van het leven is. Dan wanneer je trouwt denk je, ‘’ Waarom ben ik hier in godsnaam terechtgekomen?’’ De vraag gaat dus niet over of het leven goed uitpakt of niet. De vraag is enkel of je een werkend stel hersens hebt of niet. Als je een werkend brein hebt, maakt het niet uit hoe goed het leven zichzelf ordent. ‘’Waarom zit ik in godsnaam vast in dit?’’ zal hoe dan ook komen.
Als je de aard van de schepping hebt geobserveerd en aandacht aan hebt geschonken, zul je dienen te leren te bestaan in tegenstrijdigheid, wat jou heel gecomprimeerd maakt. Alleen iemand die compleet blind is, alleen iemand die nooit aandacht besteedt aan zijn eigen eigen emoties, gedachten en actie kan geloven dat hij in orde is. Anders, als je genoeg aandacht besteedt, weet je dat het allemaal een verschrikkelijke compromie is. Waar je ook wordt neergezet, het maakt niet uit waar, als je een werkende kop hebt, zal het vragen, ‘’Waarom? Waarom ben ik hierin?’’ Mensen proberen hun hersens te bevriezen met allerlei soorten dingen, maar het zal nooit werken. Als je een actieve, werkende brein hebt, zal het ‘’waarom’’ snel komen. Als je een bevroren brein hebt, zal het komen op het moment van sterven.
Mijn zegening is de vraag; ‘’Waarom besta ik, waarom doe ik dit?’’ Dit zou zo vroeg mogelijk naar jou moeten komen, zodat je de benodigde energie en sterkte hebt, en je niet zo zwaar belemmerd bent dat je het pad welke jou zal bevrijden van dit ‘’waarom’’ en de kwelling van ‘’waarom, niet kunt kiezen. Het ‘’waarom’’ wordt erg groot – je kunt niet slapen. Je kunt niet op een plek vredig zitten. Je kunt niets meer fatsoenlijk doen, want dat is de aard van het bestaan. Alleen iemand, alleen een schepsel die onder het denken si kan in dit bestaan settelen; als je in de jungle wordt gezet, kun je er niet settelen; als je in een kleine hut wordt gezet, kun je er niet settelen; als je in een paleis wordt gezet, kun je er niet settelen; want dat is de hele aard van het bestaan. Het bestaan is zo gecreëerd, zodat een menselijke wezen niet stagneert. Waar hij ook is, het voelt betekenisloos en hij wil erg anders naartoe. Hoe compassievol het Goddelijke is, dat het je op de een of andere manier op je tenen houdt.
Toen we op de Kailesh Yatra waren, zag ik wat laksheid in de manier waarop dingen werden gedaan, dus riep ik de vrijwilligers en de leraren en vroeg, ‘’Wat is het probleem? Is Kailash alledaags geworden, omdat je er elk jaar komt? Mensen zouden hun rechterhand geven hier te zijn. Wat is jullie probleem?’’ Toen zeiden ze, ‘’Nee Sadhguru, we zijn gewoon moe.’’ Ik zei, ‘’Moe is goed. Je bent niet dood. Moe is geen probleem. Je bent niet dood, toch? Jullie zijn jong.’ Toen zei een van de deelnemers, ‘’ ze lopen gewoon op hun laatste tenen, ‘’ Ik zei, ‘’ Dat is de beste manier om je leven te leven.’ Denk je dat op je rug liggen een goede manier van zijn is? Op je tenen is de beste manier van zijn. Dat betekent dat je een leven hebt dat aan het gebeuren is. Je hebt geen stilstaand leven. Je hebt een leven dat de hele tijd aan het gebeuren is.
Je moet wel fortuinlijk zijn dat dingen altijd aan het gebeuren zijn – zeven dagen van de week, driehonderd en vijfenzestig dagen is het aan het gebeuren. Dat is een ding waarover je niet kunt klagen bij Isha. Je kunt niet zeggen, ‘’Er gebeurt niets.’’ Er gebeurt de hele tijd iets. Dit is erg belangrijk. Moge je de vreugde kennen van actie die leidt naar stilheid.
Comments